Cenaze Merasimi – Hatice Topçu Yazdı

İnsanlık varoluşundan beri hep ideal insanı yetiştirme gayreti içinde oldu. Ama bunu bir türlü başaramadı. Çünkü göreceli olan ideal insan anlayışı değişti yönetim anlayışlarıyla.

Dünya ülkeleri amansız bir rekabet içerisinde. Eğitimde de… Gelişmiş ekonomiler kendilerini daha ileriye taşıyacak eğitim sistemi arayışında. Bunun için durum tespitini çok iyi yapıp aksayan, eskiyen alanlarını akıl ve bilimin önderliğinde revize ederek yollarına devam ediyorlar. Gelişmekte olan ve az gelişmiş ülkeler ise ne yazık ki ideolojilerinden vaz geçemiyorlar. Bu noktada en son söylenmesi gerekeni peşinen söyleyeyim. “Türkiye Yüzyılı Eğitim Müfredatı” bunun bir sonucudur.

Asıl soru şu: Gerçekten bireyin kendisine yolculuğuna izin veren eğitim sistemleri var mı?

Buna çok yaklaşan eğitim sistemlerinin olduğu söylenebilir. Ama bunu tam olarak başarabilen sistemler ne yazık ki yok. Bu ne teoride ne de pratikte henüz başarılamadı. Çünkü dünyadaki rekabet eğitimin işlevlerinden her zaman ilkinin öncelenmesini sağladı. Yani “Toplumsal kalkınmayı sağlayacak nicelikte ve nitelikte insan yetiştirmek.” Bireylerin potansiyelleri ve kendilerine yolculukları hep arkada kaldı. İdeolojileri doğrultusunda insan yetiştirme amacı güden ülkelerde ise ikisi de yok.

Başlık yazdığım son şiirimden… Gerçek şu ki yaşadığımız çağ teknolojideki gelişmeler ile baş döndüren, hızına yetişilemeyen bir çağ.

Ama insan öyle mi?

Gelelim şiire:

Koparılması insanın özünden
Eğitim diye!..

Niye?

İstendiğinde konuşsun
İstendiğinde sussun
İstendiğinde kavgaya tutuşsun diye!…

Ah, nasılda başka benleri ektiler içimize
Biz diye!…

Şimdi
Başkalarıyla dolu her yan;
Duruşlar, bakışlar
Gülüşler, kavgalar
İstendik ve aynı!

Ve ayrıyı kullanarak yol aldılar;
Din, dil, ırk…
Çektiler, çekiştirdiler
Ve kullandılar kapsayıcı, kucaklayıcı kavramları;
Eşitliği, özgürlüğü…

Ve kavga
Ve kavga
Hasat zamanı onlara!

Ve biz
Duvarlara çarpa çarpa öğrendik sevmeyi
Duvarlara çarpa çarpa mücadele etmeyi
Ve ölmeyi, duvarlara çarpa çarpa…

Zaman geçti
Zaman geçti
Ve susmadı saatler…

Kalplerimizin ve saatlerin tik takları kulaklarımızda
Yürüdük zamanda tik tak-larla…

Çocukluk, ah!
Götürüldü başka dünyalara…
Ve dünsüz, bugünsüz, yarınsız
Tik tak… tik tak… tik tak-larla…

Ve devam ederken saatlerin tik takları
Sustu kalplerinkiler…

Ve sonra…
Düzenin ritüeli;
Cenaze merasimi…

Çocukların amaçlara araç edildiği sistemler kabul edilemez…

İLGİNİZİ ÇEKEBİLİR: