Elimizde maalesef ve mecburen Kemal Bey vardı…
Kimine göre aday olabileceklerin icinde “kaybedecek tek adaydı” Kemal Bey. Efendim bana göre de öyle.
Soru şu:
Buna mecbur muyuz?
Bu durumlara düşmek zorunda mıyız?
Bu yazıda Kemal Bey’i yerden yere vurmanın bir anlamı yok. Öncesini ve sonrasını düşünebilen akıl, bir kumar masasında okey beklemeye mecbur edildi.
Millet İttifakının karşısında hani derler ya bütün Arab–ı beşer, bütün akvam–ı beşer, o da yetmedi Rusya, o da yetmedi Azerbaycan vs vs top yükün taarruzda iken, istesek de istemesek de, şüphesiz bu mücadelede Kemal Bey’in yanında süngü takıp yere yattık.
İktidar devletin tüm gücünü kullandı.
Olsun, kullansın dedik.
İktidar kendi lehine vatandaşlık vererek, vatandaşlık satarak en az iki milyon ve üstü kaçkınla sandıkta yabancı oyuncu hakkını kullanacak dediler.
Olsun, Türk halkı bunu görür, buna göre davranır dedik.
Soğan 30, Domates, 25, Dolar 20, kiralar en az iki asgari ücret oldu dediler.
E halk, bu ekonomik ve sosyal yıkılışın herhalde farkındadır dedik.
Destek verdik.
Kemal Bey’e omuz verdik.
Kumandan Kemal Bey, 10.kez yenilmiştir ve artık geregini yapmalıdır.
Bizler mi?
Süngümüz elimizde ve Duatepe’deyiz hala…
Atatürk ile kalın.
Selam ile…