Öğretmen(im)e mektup – Yusuf İpekli Yazdı

Merhaba öğretmenim.

Öncelikle bana öğrettiğin bütün değerler için çok teşekkür ediyorum, saygı ile ellerinden öpüyorum. Öğretmenler günü(müz) kutlu olsun.

Laf aramızda sonsuz saygı ile ellerinden öpüyorum ama çok da kızıyorum sana. Bu arada öğrencilerim de bana kızabilir, kızıyor biliyor musun?

Çünkü sen bana, bize hep iyiliği, güzelliği, doğruluğu, dürüstlüğü, sevgiyi, dayanışmayı, barışı öğrettin.

Çünkü ben onlara hep iyiliği, güzelliği, doğruluğu, dürüstlüğü, sevgiyi, dayanışmayı, barışı öğretmeye çalıştım.

Oysa dünya bambaşkaymış. Hem de akılları zorlayacak kadar bambaşka.

Bakınıız yetiştirdiğimiz siyasetçiler canımıza okuyor. Ağızlarından çıkan her söz küfür dolu, artıkları her adım engebeli yollara çıkıyor. Onlar için varsa yoksa koltuk. Onlar için ya onlar ya (c)eza.

Ya yetiştirdiğimiz hukukçular. Haksız kovuşturmalar, hukuksuz iddianameler, yanlı / yandaş kararlar.

O arada yetiştirdiğimiz öğretmenler. Bayrağa saygısı olmayan, Atatürk’e düşman, cumhuriyetten nefret eden, sınıftan kaçan, çocuğu sevmeyen, bana ne diyen, duyarsız, (b)ilgisiz, öğretmenler.

Peki yetiştirdiğimiz doktorlar, mühendisler, ekonomistler.

Olmadı esnaflar. Olmadı eserimiz anneler, babalar.

Olmadı öğretmenim olmadı, yapamadık, beceremedik, başaramadık.

Sevgi dedik kırıntısı yok. İyilik iyidir dedik, iyilik garip çıktı. Yalancının mumu yatsıya kadar yanar dedik yıllar önce yakılan mum bir türlü sönmüyor. Dürstlük dedik ihanet iliklere işledi. Saygı dedik iftira olağan hale geldi. Güven dedik herkes herkesin kuyusunu kazıyor. Çalışkan olun dedik kimi iş beğenmiyor kimi iş bulamıyor kimi ise boş beleş yaşamaya alıştı / alıştırıldı.

Yurtta barış dünyada barış dedik etrafımız kan gölü. Bilim dedik tarikatlar her yerde.

Biliyor musun öğretmenim, Atatürk’e hakaret etmek görevde yükselmenin ön koşulu haline geldi.

Halk sadece konuşuyor öğretmenim. Konuşuyor, şikayet ediyor, kızıyor; kızıyor kızmasına da sonuç hiç değişmiyor, neden?

Ah öğretmenim ah!

Öğrencilerimize öğretmen olun dedik, oldular.

Bir baktık ki, öğretmen olan öğretmenler üç harfli marketlerde kasiyer olmuş. Öte döndük kimi getirde kurye, kimi inşaatlarda brkçi, amele, kimi çoktan kara toprağın altını yurt edinmiş.

Olmadı öğretmenim, yapamadık, beceremedik, başaramadık.

Kendi elimizle kendimize düşman yetiştirdik de haberimiz yok.

Şimdi söyle bakalım öğretmenim biz utanmayalım da kim utansın…