Öğretmenim Mustafa Genç

Andımız’ı haykırarak söylediğimiz günlerdi.
Her 23 Nisan’lar, Her 19 Mayıslar, her 30 Ağustos ve 29 Ekim’lerde çoşku sevinç iç içe geçen günler .

Beyaz kolalı gömleği, her zaman traşlı pembemsi yüzü, koyu ve her zaman ütülü takım elbisesi, parıldayan iri siyah gözleri ve tatlı sert duruşuyla gözlerimin önündedir ilkokul öğretmenim Mustafa Genç.

Okulumun adı Mustafa Kemal Paşa ve ilk adımımı attığım sınıfımda da Ata ışıklı Türk duruşlu bir eğitim abidesi.

Kara tahtanın önünde bir heykel edasıyla duruşunu gözlerimizi sakınarak izlemiştik.
İlk anlardaki bu tedirginliğimiz kolonya kokulu pamuk elleriyle saçımızı okşayana dek sürmüştü ve o bize, biz ona bir ışığın etrafındaki pervaneler gibi döner durur olmuştuk …

İlk sorusu; Kara tahtanın üzerindeki resmi göstererek, ” Bu kim, tanıyor musunuz ? ”olmuştu.

Henüz parmak kaldırmayı bile bilmezken, onu tanıyorduk oysa.
O Atatürk’tü!

Hep bir ağızdan Atatürk diye bağırışımızı hatırlıyorum bir de öğretmenimizin yüzündeki güven veren gülümsemeyi.

Artık hayatımıza yeni bir kahraman girmişti. Babamız, annemiz, ATATÜRK ve o, öğretmen Mustafa Genç …

Sıra, tahta, silgi ve tebeşir kokusunun yanısıra elleri mis, gözleri ışık dolu o kahraman, öğretmen Mustafa Genç;
Bu gün gibi hatırımda.
Bu öğretmenler günü ve aklıma her geldiğinde saygı ve minnetle yad ederim kendisini.
Ruhu şad, mekanı cennet olsun.

Selam olsun bu ulvi mesleğin elleri öpülesi emekçilerine. Selam olsun Atatürk Türkiyesi’ne yön veren öğretmenlerimize.

Selam olsun, altın saçlı mavi bakışlı baş öğretmen Mustafa Kemal Atatürk’e !

Ve bir de söz veriyoruz Ata’ya!
Söz veriyoruz öğretmenlerimize.
Söz veriyoruz, çocuklarımızın yeniden ANDIMIZI söyleyeyeceği günleri geri getirmeye.
Kararlı ve inançlıyız.

Öğretmenlerimizin gününü en derin saygı ve sevgiyle kutlarım.

Atatürk ile kalın.
Selam ile …