Ay’a 4 şeritli yol ne zaman?

Bundan tam 60 yıl önceydi…

20 mühendis, 200’e yakın işçi.
129 gün.
Yer: Adapazarı
Adı: Devrim (Beyaz)
Adı: Tecrübe (Siyah)
Elektrik donanımı ile diferansiyel dişlileri, kardan istavrozları ve motor yatakları ile cam ve lastikleri dışında bütün özellikleri ve mekanik donanımları yerli üretimdi.

29 Ekim 1961
Cumhuriyet Bayramı kutlamaları.
Ne yazık ki;
O heyecan, o çoşku ile deposundaki benzini tamamlak unutulmuştu.
Hemen sonrasında yakıtı tamamlanarak Cemal Gürsel’i Anıtkabir’e götürebilmişti ama.

Mustafa Kemal ideallerini paylaşmayan “vizyonsuz bürokrasi” bu olay ile Devrim arabaları hikayesine nokta koyuyor Devrim ve Tecrübe tarihe havale ediliyordu.
O günlerin iç veya dış güçlerinin bu işte ne kadar parmağı var, konu üzerine düşünmek gerekir.
Bu acı olay aklıma geldikçe içim sızlıyor.
İçim sızlıyor.

Ülkemiz için atılan her yeni ve  olumlu adımı bir Cumhuriyet yurttaşı olarak gururla selamlarız. Gelgelelim bu halka, bu millete, hadi genel siyasetin ve siyasetçinin ağzını almamaya dikkat ettigi adı ile söylersem, Türk milletine yine ve yeniden doğrular aktarılmıyor.

Yerli ve milli araba öyküsü gündemde.
Toog.
Yere göğe sığmıyor, sığdırılamıyor.
Şöyle yerli, böyle milli.
Öyle mi?
Bakalım alinterinden başka yerli ve milli olanı neymiş?
Motor: Alman, Bosch
Batarya: Çin, Siro
Birleştirme: Alman, Edag
Şase: İngiliz, Mira
Tasarım: İtalya, Prinfarina.
Kala, kala yerli ve milli diyebilecegimiz bir tek “alınteri” kalıyor geriye.
Ona da satır arasında değişmiştim.

Sonuç:
Hep ama hep mi hayal kırıklığından ibaretiz koskoca bir ülke olarak ve birileri hep mi bizlere yalanlar söyleyecek?